Soms lijkt het wel alsof de wereld alleen nog maar in snelkookpan-tempo functioneert. “Kunnen we dit even tekenen?” “Het is maar een formaliteit, toch?” Ik glimlach dan vriendelijk, maar vanbinnen komt de notariële reflex omhoog: “Eerst even stilstaan en nadenken”.
Wij maken ons niet met een Jantje-van-Leiden van zaken af. Integendeel – bij ons duiken we juist voorafgaand aan het zetten van een handtekening diep de details in.
Voor veel mensen is dat even schakelen. Een gesprek over huwelijkse voorwaarden wordt bij ons geen tienminutengesprek met een kop koffie en een kladpapiertje. Een testament is meer dan een lijstje namen en een samenlevingsovereenkomst vraagt meer dan een download van internet. Elk leven zit vol nuances – en die verdienen zorgvuldigheid, geen haastklus. Wij zien het als ons vak en onze verantwoordelijkheid om wél te letten op die ene zinsnede die straks het verschil maakt. Om de verborgen valkuilen bloot te leggen voordat iemand erin stapt.
En om op tijd te zeggen: “Laten we dit nog even goed bekijken.” Want als iets belangrijk is, verdient het aandacht vooraf – niet achteraf. Als iemand dan toch zegt dat hij zich “even met een Jantje-van-Leiden” ergens vanaf wil maken, dan geef ik graag mee dat Jan van Leiden een gladde prater was die uiteindelijk slecht afliep. Door de slechte reputatie van Jan ontstond in de 17e eeuw de zegswijze het afleggen van Jan van Leyen, waarmee bedoeld werd, zich ergens met een mooi praatje van afmaken. Het opstellen van akte is echter geen praatje, maar een afspraak voor het leven. En die hoort te kloppen. Tot op de komma.
Rinske Mantel