Ze zijn met pensioen, zeggen ze dan. Maar probeer op een doordeweekse dag maar eens een afspraak te plannen met een AOW’er en je komt van een koude kermis thuis. “Dinsdag? Nee, dan pas ik op de kleinkinderen.” “Donderdag? Vrijwilligerswerk bij het museum.” “Vrijdag? Dan fietsen we met de club.” En zo schuift de agenda door naar… zaterdag.
De AOW’er anno 2025 is geen rustige tuinier met een krantje op schoot, achter de geraniums zitten is er niet meer bij. Nee, ze zijn drukbezette projectleiders van hun eigen leven. Ze zijn chauffeurs, mantelzorgers, coaches, oppassers, en bovenal: onmisbare schakels in onze samenleving. Het is haast jaloersmakend hoe vol en rijk hun dagen zijn — zó vol zelfs, dat ze liever op zaterdag bij ons langskomen dan door de week.
Wat opvalt: ze doen het allemaal met een glimlach. Geen zucht of klacht over ‘moeten’. Want waar wij soms ons hoofd breken over werk-privébalans, hebben zij de balans al gevonden. De dingen die ze doen, doen ze niet uit plicht, maar uit liefde, plezier en betekenis. De AOW’er is al lang niet meer iemand die “niets meer hoeft”. Het is iemand die alles wil. En alles doet. Ze zijn altijd onderweg — naar een volgend adres, een volgende taak, een volgende kans om van waarde te zijn. Dus ja, kom gerust op zaterdag. Wij maken graag tijd voor u. Want u maakt, dag in dag uit, tijd voor zovelen.